H παράσταση Stasis εξερευνά τους δυναμικούς συσχετισμούς μεταξύ του σώματος του performer και των αντικειμένων που χειρίζεται μέσα σε ένα νεκρό χωρόχρονο. Χρησιμοποιώντας σαν εφαλτήριο την ακινησία, τη βραδύτητα και την επαναληπτικότητα, ο performer ψιλαφεί τις υπόγειες εντάσεις μεταξύ του χώρου, του σώματός του και των αντικειμένων, που ενώ αρχικά υποκύπτουν στη βούλησή του, σταδιακά καθορίζουν αυτά την τοποθέτηση και την αντίδραση του σώματος.